W lasach Nadleśnictwa Sulechów  wytypowano i zatwierdzono Decyzją nr 43  Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze z dnia 7 kwietnia 2020 r. - 2054,67  ha powierzchni stanowiących ekosystemy referencyjne. Wyznaczone wyłączenia są przykładami istniejących ekosystemów zachowanych w stanie naturalnym lub maksymalnie do niego zbliżone. Powierzchnie te zostały wyłączone z produkcji, są przeznaczone do naturalnego rozpadu i sukcesji.       

        Ekosystemy referencyjne mają tworzyć sieć drzewostanów w stanie możliwie zbliżonym do naturalnego, przewidzianych do obserwacji lokalnych trendów rozwojowych bez ingerencji człowieka. Utworzenie takich miejsc powinno pozytywnie wpłynąć m. in. na rozwój populacji organizmów związanych ekologicznie z obecnością rozkładającego się drewna w ekosystemach leśnych oraz poprawić stan siedlisk chronionych na podstawie Dyrektywy Siedliskowej.

Wykaz ekosystemów referencyjnych ( wg. stanu na 01.01.2020 r.)

Legenda:

ER_1_CHR      Prawne formy ochrony przyrody charakteryzujące się z zasady brakiem ingerencji gospodarczej

ER_2_SDL       Siedliska przyrodnicze rzadkie i zagrożone ujęte w Załączniku I Dyrektywy Siedliskowej

ER_3_NUZ       Obiekty bez wskazań gospodarczych (nieużytkowane)

ER_4_KSY       Ostoje ksylobiontów  *

ER_5_KEP       Kępy na zrębach pozostawione do naturalnego rozkładu

ER_6_INN       Reprezentatywne przykłady innych ekosystemów leśnych

ER_7_WOD    Pozostałe ekosystemy wodno-błotne 

*Ksylobiont – organizm, który do życia wymaga drewna. Organizmy wymagające bezwzględnie do życia martwego drewna to saproksylobionty, podczas gdy organizmy blisko z nim związane, ale luźniej, to saproksylofile.

Ksylobionty żyją w drewnie lub na drewnie przez większość swojego życia. Jest to też siedlisko, w którym się rozmnażają. Mogą być związane z drewnem w każdym stadium jego rozkładu jako organizmy saproksyliczne.

Typowe ksylobionty należą do bezkręgowców (np. zgniotek cynobrowy, nadobnica alpejska) lub grzybów (np. płomiennica zimowa). Również wśród śluzowców ta grupa jest liczna.

Ksylobiontyczne grzyby określa się jako grzyby nadrzewne. Organizmy rosnące na powierzchni drewna określa się nazwą epiksylity. Organizmy rosnące wewnątrz drewna to organizmy endoksyliczne (wewnątrz kory z kolei rosną organizmy endofloedyczne, a na zewnątrz – epifityczne).

Ksylobionty pełnią ważną funkcję w rozkładzie drewna, biorąc udział w procesach glebotwórczych.

W Europie Środkowej ksylobionty są jednymi z najbardziej zagrożonych grup organizmów. Wiąże się to z małą w porównaniu z warunkami naturalnymi ilością martwego drewna we współczesnych lasach. W celu ich ochrony w lasach wydzielane są ostoje ksylobiontów. (za Wikipedia)