Zasoby leśne

Polska należy do grupy krajów europejskich o największej powierzchni lasów. Jej lesistość, mierzona jako stosunek procentowy powierzchni lasów do powierzchni lądowej, wynosi 29,7%. Zasobność polskich lasów w drewno jest prawie dwukrotnie wyższa od przeciętnej dla całej Europy i średnio wynosi około 206 metrów sześciennych na jeden hektar.

Hodowla lasu

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Jego hodowla to podstawowe zadanie gospodarki leśnej. Trwałe i zrównoważone zagospodarowanie prowadzi się według planu urządzania lasu. Ma ono zapewnić utrzymanie różnorodności biologicznej lasu, jego produktywności, zdolności regeneracyjnych, żywotności i właściwych funkcji ekologicznych. Musi też respektować warunki przyrodnicze i procesy naturalne.

Ochrona lasu

Znajomość procesów zachodzących w przyrodzie i kontrolowanie środowiska leśnego umożliwiają leśnikom wczesną diagnozę zagrożeń, które mogą negatywnie wpłynąć na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania, których celem jest zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Użytkowanie lasu

Użytkowanie lasu oznacza przede wszystkim planowe pozyskanie drewna w granicach, które nie przekraczają możliwości produkcyjne lasu. Zadanie realizowane musi być w taki sposób, by zapewnić utrzymanie różnorodności biologicznej lasu, jego produktywność, zdolności regeneracyjne, właściwe funkcje ekologiczne, ekonomiczne i socjalne. Racjonalna gospodarka leśna zapewnia trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania się lasu.

Urządzanie lasu

Urządzanie lasu reguluje polityka leśna państwa. Według przyjętego przez Radę Ministrów w 1997 roku Planu Urządzania Lasu.

Łowiectwo

Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r. Zwierzęta łowne (20 % gatunków ssaków i 12 % ptaków występujących w Polsce) są dobrem ogólnonarodowym i własnością Skarbu Państwa.