Wydawca treści
Rezerwaty przyrody
Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się w nich gospodarkę leśną. Spośród 1441 rezerwatów, które istnieją w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 % powierzchni lasów zarządzanych przez Lasy Państwowe.
Rezerwat przyrody „Radowice”
Data uznania za rezerwat przyrody: 2000-03-30
Akt prawny obejmujący rezerwat ochroną: Rozporządzenie Nr 5 Wojewody Lubuskiego z dnia 3 marca 2000 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody [Dz. Urz. Lub. z 2000 r. Nr. 5, poz. 63]; Zarządzenie Nr 15/2012 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Radowice” [Dz. Urz. Lub. z 2012 r. poz. 721];
Cel ochrony: zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych zbiorowisk łęgu jesionowo-olszowego i lasu dębowo-grabowego na silnie urzeźbionej krawędzi wysoczyzny polodowcowej.
Walory przyrodnicze rezerwatu
Rezerwat „Radowice” należy do typu rezerwatów leśno-krajobrazowych. Jego podstawowym walorem jest silne urzeźbienie terenu, któremu sprzyja różnica wysokości względnej rzędu 68 metrów. Obszar ten leży na obszarze pagórków sulęcińsko-świebodzińskich, w strefie krawędziowej pradoliny warszawsko-berlińskiej. Pagórki zbudowane głównie z mezoplejstoceńskich glin zwałowych powstały w okresie starszych zlodowaceń, szczególnie środkowopolskiego.
Obiekt składa się prawie w całości z ekosystemów leśnych. Głównymi siedliskami tworzącymi drzewostan rezerwatu są: 9170 — grąd środkowoeuropejski Galio-Carpinetum, 91E0 — łęg olszowy, olszowo jesionowy Alnenion glutinoso-incane, 9190 — śródlądowe kwaśne dąbrowy Quercion robori-petraea oraz 9130 — żyzne buczyny niżowe Asperula-Fagetum. Dominującym siedliskiem występującym na całym obszarze rezerwatu „Radowice” jest grąd środkowoeuropejski Galio-Carpinetum. Warstwę drzewostanu tego zbiorowiska tworzy głównie dąb szypułkowy Quercus robur z domieszką buka Fagus sylvatica oraz jesionu Fraxinus excelsior. Ze względu na stosunkowo rzadkie występowanie w tej strefie fitogeograficznej zbiorowiska grądowego z bukiem, powinno się podjąć działania mające na celu jego zachowanie.
Do ciekawszych gatunków flory rezerwatu należą: kalina koralowa Viburnum opulus, kruszczyk Epipactis sp. oraz płonnik pospolity Polytrichum commune.
Rezerwat „Radowice” jest potencjalnym miejscem bytowania żółwia błotnego Emys orbicularis, którego ostatni raz zaobserwowano na tym obszarze w latach 80-tych. Ponadto obiekt pełni ważną rolę dla znacznej liczby gatunków zwierząt kręgowych i bezkręgowych. Obecność dużej ilości martwych oraz zamierających drzew stanowi ważny element ekosystemu, stwarzający warunki rozwoju dla wielu rzadkich oraz zagrożonych organizmów saproksylicznych.
Rezerwat przyrody „ Klenickie zakole”
Data uznania za rezerwat przyrody: 2023-11-07
Akt prawny obejmujący rezerwat ochroną: zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim [ Dz. Urz. Lub. Z 2023 r. Poz.2698]
Cel ochrony: umożliwienie przebiegu naturalnych procesów przyrodniczych w obrębie siedlisk przyrodniczych rezerwatu oraz zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych obszaru starorzecza, podlegającego przebudowie związanej z odcięciem od stref zalewów, w tym lasów łęgowych podczas grądowanienia oraz fauny i flory zbiorników wodnych w procesie wypłycania
i zarastania.
Walory przyrodnicze rezerwatu: niemal cały obszar stanowi kompleks siedlisk przyrodniczych, chronionych na mocy Dyrektywy Unii Europejskiej 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992r, w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory. Fitocenozy charakteryzują się złożoną struktura, ciekawą kombinacją gatunków z udziałem m.in. klonu polnego i lipy. Bogactwo florystyczne występuje również w warstwie zielnej, gdzie można odnaleźć gatunki z rodziny storczykowatych.